Τρίτη 10 Μαΐου 2016

Ο Δημήτρης Μαγριπλής, ανακρίνει τον αθλητικογράφο και μπλόγκερ, Μάκη Διόγο, για την πολιτική και το ποδόσφαιρο…




Τον Μάκη τον γνώρισα πριν πολλά χρόνια. Ήταν στην εποχή της αθωότητας, πριν την εποχή της αφθονίας, τότε που ακόμη μοιραζόμαστε το χαρτζιλίκι και τα όνειρα ….Τον θυμάμαι πάνω στην βέσπα να έρχεται σε εκείνες τις ατελείωτες συναντήσεις , στην Φαλήρου (στο Κουκάκι), στα γραφεία του «Ρήγα». Άλλοτε συμφωνούσαμε και πότε – πότε τσακωνόμασταν για το μέλλον του σοσιαλισμού και την κοινωνία που ευτυχώς ακόμη ερχόταν….Τον ξαναείδα στο ιδιωτικό κανάλι ΣΤΑΡ. Υπεύθυνος του αθλητικού ρεπορτάζ. Ίδιος…Φυσικά τον διάβαζα σε αθλητικές εφημερίδες. Πανιώνιος, πράμα σπάνιο. Σαν μπλόγκερ τον παρακολουθώ στην «Κόκκινη πιπεριά». Εκεί εμπλέκεται ο χριστιανισμός με την αριστερά και το ποδόσφαιρο με την πολιτική. Ομολογώ από τις πιο ποιοτικές σελίδες του διαδικτύου. Κατά καιρούς φιλοξενεί και δικά μου διηγήματα. Έτσι συναντιέμαι ξανά  με φίλους παλιούς, που σαν τον Μάκη Διόγο, ακόμη είναι παρόντες στα γεγονότα και τις εξελίξεις του τόπου, αλλά και σαν παράγοντες, στην πιθανότητα να αλλάξει προς το καλύτερο και ποιοτικά επιθυμητό.  Ας τον ανακρίνουμε λοιπόν….    


1. Αθλητικογράφος, μπλόγκερ, συγγραφέας, τι από όλα υπερισχύει μέσα σου;

Απ.: «Η αθλητική δημοσιογραφία ήταν η επαγγελματική μου επιλογή σχεδόν από το γυμνάσιο. Νιώθω ευλογημένος που ζω την οικογένεια μου από κάτι που μετά από 30 χρόνια το κάνω με ευχαρίστηση, αν και τα τελευταία χρόνια το «κλίμα» έχει χαλάσει. Μπλόγκερ έγινα από την ανάγκη να εκφράζομαι καθημερινά για θέματα που με απασχολούν. Η «Κόκκινη Πιπεριά» είναι το… ησυχαστήριο, αλλά και εξομολογητήριο μαζί. Όσο για το συγγραφέας, «βαριά» κουβέντα. Έγραψα ένα βιβλίο «Μικρές αθλητικές ιστορίες» (Εναλλακτικές εκδόσεις 2008) αλλά όχι συγγραφέας δεν είμαι. Ίσως στη πορεία, αλλά τώρα προτιμώ να δηλώνω μάχιμος δημοσιογράφος-μπλόγκερ»!

2. Πολιτική και ποδόσφαιρο. Νομίζω είσαι από τους πλέον ειδικούς.

Απ.: «Το ποδόσφαιρο είναι ένα τεράστιο κοινωνικό φαινόμενο. Αταξικό, «άθρησκο», πολυπολιτισμικό. Γι’ αυτό και πολλές φορές μπορεί να περάσει κοινωνικά μηνύματα, πχ ενάντια στο ρατσισμό & τις φυλετικές διακρίσεις, σε εκατομμύρια ανθρώπους κάτι που η πολιτική δεν μπορεί να κάνει».

3. ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, πόσο επίκαιρα παραμένουν τα όνειρα του χθες;

Απ.: «Θυμάσαι τότε λέγαμε: «Τα όνειρα θα πάρουν εκδίκηση…». Η ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος υπήρξε μια νεολαία πολύ μπροστά από την εποχή της. Για μένα το γεγονός ότι όλοι οι πολιτικοί χώροι έχουν στελέχη του Ρήγα είναι χαρακτηριστικό. Ο Ρήγας έφερε πολλά ριζοσπαστικά στοιχεία όχι μόνο στην αριστερά, αλλά στη κοινωνία. Ο ανοιχτός τρόπος σκέψης, η αντιλαϊκιστική πολιτική τοποθέτηση, οι σχέσεις των ανθρώπων μέσα στις οργανώσεις νεολαίας, ο πολιτισμός και η ανοιχτή κουλτούρα μπόλιασαν την ελληνική κοινωνία. Αυτά τα προτάγματα παραμένουν επίκαιρα και σήμερα».

4. Χριστιανική αριστερά και μαρξισμός, ιδεολογήματα ή τρόπος ζωής;

Απ.: «Θα μιλήσω προσωπικά. Πρώτα έγινα χριστιανός και μετά εντάχθηκα στην αριστερά. Και για τα δυο έδωσα «μάχες», έψαξα, διάβασα, ρώτησα και κατέληξα. Πορεύομαι από τότε στη ζωή προσπαθώντας καθημερινά να κάνω πράξη το «αγαπάτε αλλήλους», το οποίο για μένα είναι και χριστιανικό και αριστερό».

5. Πανιώνιος, προσφυγιά και προσφυγικό.

Απ.: «Ο Πανιώνιος είναι το «εργαλείο» που κάνει τις Κυριακές μου διαφορετικές. Άλλες χαρούμενες, άλλες στενάχωρες αλλά έτσι δεν είναι και η ζωή μας; Μια γέλιο, μια δάκρυ. Ο Πανιώνιος, ο πρόσφυγας σύλλογος που ξεριζώθηκε τον 1922 και αυτός όπως ο Μικρασιατικός Ελληνισμός από την πατρώα γη της Σμύρνης, μας θυμίζει πάντα ότι η προσφυγιά είναι κάτι που δεν… προγραμματίζεται. Γι’ αυτό και κάθε φορά που βλέπω μάνες με παιδιά στην αγκαλιά να έρχονται στη πατρίδα μας, από την Ανατολή (και από αλλού…) πάντα στο μυαλό έρχονται οι ασπρόμαυρες εικόνες των Ελλήνων στη φλεγόμενη προκυμαία της Σμύρνης απελπισμένα να ζητούν ένα χέρι για να ανέβουν στα πλοία της σωτηρίας τους. Το λεγόμενο προσφυγικό δεν θα λυθεί ποτέ αν οι ισχυροί του πλανήτη δεν σταματήσουν να επεμβαίνουν στον τρόπο ζωής κρατών και εθνών. Αν δεν σταματήσουν να τους κλέβουν το φυσικό πλούτο, να παίρνουν τους φυσικούς πόρους. Όλα αυτά «γεννούν» τζιχαντιστές, διαλύουν κράτη, ξεριζώνουν ανθρώπους από τα σπίτια τους».

6.  Ποιο το μέλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, όπως διαμορφώνεται το τοπίο σήμερα;

Απ.: «Το μέλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου; Μάλιστα. Μου επιτρέπεις μια «παραλλαγή». Το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι σαν το Λάζαρο, το φίλο του Ιησού. Έχει «πεθάνει». Στη περίπτωση του Λάζαρου βρέθηκε ο Χριστός και τον ανέστησε. Στη περίπτωση του ελληνικού ποδοσφαίρου, εγώ δεν βλέπω στον ορίζοντα… Ιησού Χριστό»!

7.  Δυο λόγια για το ποδόσφαιρο της Πελοποννήσου

Απ.: «Πρέπει να σου πω ότι από παιδί συμπαθούσα ιδιαίτερα την Παναχαϊκή. Λόγω της ιστορίας της που ανακατεύονται πολιτικά, κοινωνικά & αθλητικά δρώμενα, των χρωμάτων της και εν γενει της παρουσίας της στο ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς έχει βγάλει πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές με πρώτο τον θρυλικό (και αδικοχαμενο) Κώστα Δαβουρλή, αλλά και τον Ανδρέα Μιχαλόπουλο, τον αείμνηστο Θέμη Ρήγα, τον Βασίλη Στραβοπόδη, τον θείο σου Σπύρο Βουλγαράκη, κ.α. Πρέπει να σου πω ότι ο Πανιώνιος από τα 1895 είχε εξαιρετικές, αδελφικές σχέσεις με τον Παναχαϊκό τον «πατέρα» της Παναχαϊκής. Μάλιστα το 1904 ο Πανιώνιος προσκάλεσε τον Παναχαϊκό στους Πανιώνιους αγώνες και ο σύλλογος της Πάτρας αποδεχόμενος τη πρόσκληση απάντησε λέγοντας μεταξύ άλλων: «Το ηλεκτρικόν υπέρ Πατρίδος ρεύμα το διατρέχον ανέκαθεν πάσαν ελληνικήν καρδίαν, οθενδήποτε προερχόμενον, συγκινεί πάντοτε σύμπαν το ελληνικόν και κρατεί αυτό εν εγρηγόρσει, ιδίως οσάκις ορατοί ή αόρατοι εχθροί απειλούσιν αυτό. Τούτου ένενα ο Ελληνισμός… ίνα αναλάβη τη πατρώαν κληρονομιάν. Την πληρώσιν του προαιωνίου τούτου πάθους επιζητούντες άπαντες, ου παυόμεθα πράττοντες το προσήκον έκαστος, προλειαίνοντες ούτω την οδόν της μεταγενεστέροις». Ελπίζω ότι σύντομα η Παναχαϊκή, αλλά και ο Πανηλειακός, η Καλαμάτα θα βρουν και πάλι το δρόμο των επιτυχιών γιατί θεωρώ ότι η παρουσία τους είναι αναγκαία για τις τοπικές κοινωνίες που εκπροσωπούν. Άφησα εκτός κάδρου τον Αστέρα Τρίπολης που τα τελευταία χρόνια έχει εξαιρετική παρουσία στη Superleague».  


δημοσιεύτηκε στο  www.tempo24.gr (Ηλεκτρονική εφημερίδα, ειδήσεις και νέα από την δυτική Ελλάδα και την Πελοπόννησο). Αρχισυντάκτης : Απόστολος Βουλδής, Πάτρα 14 /5 / 2016, σελ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Τετάρτη 4 Μαΐου 2016

Ο Δημήτρης Μαγριπλής συζητά με το λογοτέχνη Κώστα Ζαφείρη, για το προσφυγικό και τη συγγραφή.





Τον Κώστα Ζαφείρη τον συνάντησα στο παρελθόν στα φοιτητικά αμφιθέατρα και τους κοινωνικούς αγώνες. Αμφότεροι ονειρευτήκαμε ένα κόσμο δικαιότερο με ίσες ευκαιρίες, δημοκρατία και ελευθερία για όλους. Κάποτε χαθήκαμε για να ξαναβρεθούμε μέσα από τα βιβλία μας, χτίζοντας μια ζεστή επικοινωνία που συντηρεί τις μνήμες και  ανανεώνεται με τις ειδήσεις της. Ο Κώστας ποτέ δεν έπαψε να ενδιαφέρεται για τα κοινά. Δίνει το παρών άλλοτε σαν πρωταγωνιστής, άλλοτε σαν εθελοντής μα πάνω από όλα σαν ενεργός πολίτης. Ζει μόνιμα στην Χίο. Νομίζω είναι από τους λίγους που θα μπορούσε να μας μεταφέρει το κλίμα και την αλήθεια ενός τόπου που βιώνει την προσφυγιά τόσο σαν ιστορική μνήμη όσο και σαν σύγχρονη πραγματικότητα…. 

  

Ένας συγγραφέας στον προσφυγικό καταυλισμό της Χίου, τι είδες και τι ένιωσες;

Είναι δεκάδες οι εικόνες και τα συναισθήματα. Φτάνει να πω ότι όσα ζει ολόκληρη η χώρα το τελευταίο διάστημα εμείς στα νησιά, και στη Χίο, τα ζούμε εδώ και χρόνια. Θα μείνω μονάχα σε τούτο. Όσο τα βόρεια σύνορα ήταν ανοιχτά, παρά τους κινδύνους και τις ταλαιπωρίες, οι άνθρωποι που έφταναν εδώ είχαν στο βάθος ελπίδα. Έβλεπαν το πέρασμα τους από τα νησιά σαν ένα ακόμα μικρό βήμα που τους οδηγούσε στον προορισμό που είχαν επιλέξει. Μετά το σφράγισμα των συνόρων και την αναίσχυντη συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας χιλιάδες άνθρωποι βιώνουν τον εγκλεισμό και τον εγκλωβισμό μαζί με το φόβο της απέλασης. Και νιώθουν απόγνωση κι απελπισία. Κι αυτά είναι συναισθήματα πολύ δύσκολο να τα αντιμετωπίσεις.

Γίνεται να γράφει κανείς ανάμεσα σε λέμβους κατεστραμμένες και σώματα ξεβρασμένα στα βράχια;

Στο ερώτημα σου μπορώ να πατήσω εντελώς προσωπικά. Δεν υπάρχει γενική απάντηση. Προσωπικά λοιπόν προτιμώ στο μέτρο του δυνατού να εκφράζομαι με πράξεις . Ακόμα και με τις ελάχιστες πράξεις συμπαράστασης και υποστήριξης αυτών των κυνηγημένων ανθρώπων. Όλα αυτά, πλούσια και περίπλοκα, ίσως εκφραστούν γραπτά, ίσως και όχι. Πάντως πρέπει να τ’ αφήσουμε να κατασταλάξουν.

Πώς ένιωσαν οι Χιώτες τους πρόσφυγες;

Η λεγόμενη προσφυγική κρίση είναι, κατά τη γνώμη μου, ένας καθρέφτης για να κοιτάξει η κοινωνία μας το πρόσωπό της. Και το πρόσωπο αυτό δεν μπορεί να είναι παρά αντιφατικό, όπως κι η ίδια η κοινωνία. Έτσι από τη μια πλευρά, έχουμε ένα πολύμηνο, αυθόρμητο και οργανωμένο, συγκλονιστικό κύμα υποστήριξης και αλληλεγγύης στους κατατρεγμένους που φτάνουν στο νησί μας. Κι αντίστοιχα, στο άλλο άκρο, εχθρότητα και φόβο, που εκφράστηκαν με πράξεις που μας ντροπιάζουν. Έχοντας διαλέξει πλευρά, χωρίς υπεκφυγές κι εθελοτυφλία, προτιμώ να βλέπω την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη που έδειξαν εκατοντάδες συμπατριώτες μου.

Πόσο μακριά είμαστε από την άνοιξη που ονειρεύεσαι για το σύνολο;

Άνοιξη σημαίνει μετάβαση, αλλαγή, αναγέννηση. Σημαίνει ακόμα αστάθεια, σκαμπανεβάσματα, απότομες μεταβολές. Δεν ξέρω πόσα από αυτά μπορούμε να τα δούμε συλλογικά. Τα τελευταία χρόνια οι απογοητεύσεις μας δεν είναι και λίγες. Σημασία έχει να κρατήσουμε το ρήμα που περιέχει το ερώτημά σου. Να μπορέσουμε να ονειρευόμαστε.




Το επόμενο βιβλίο σου τι θέμα θα έχει;

Προς το παρόν, στη σκέψη μου είναι ακόμα η ολοκλήρωση της πορείας του προηγούμενου βιβλίου μου της «Κόντρα Γέφυρας» που ξεκίνησε το ταξίδι του το καλοκαίρι του 2015. Αλλά επειδή αυτά τα ταξίδια δεν σταματούν ποτέ, σχέδια υπάρχουν πολλά. Ελπίζω κάποια στιγμή σύντομα να μπορούμε να τα κουβεντιάσουμε. Αλλά ας μην ξεχνούμε ότι όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, οι θεοί γελούν. Να είμαστε καλά λοιπόν από όλες τις απόψεις.

Υπάρχουν εκδοτικοί οίκοι που να υπηρετούν και να επιμένουν στην ποιότητα;

Ναι υπάρχουν. Ίσως δεν πολυφαίνονται μέσα στο κύμα της ευκολίας και του κέρδους αλλά υπάρχουν. Δίνουν έναν δύσκολο αγώνα, πολλές φορές αγώνα επιβίωσης, μέσα σε συνθήκες που γίνονται όλο και πιο δύσκολες. Έχουν να αναμετρηθούν με καταστάσεις που ευνοούν τη ρηχότητα και την έκπτωση αξιών και ποιότητας. Σημασία έχει όχι μόνο να τους γνωρίζουμε εμείς αλλά να τους μάθουν κι άλλοι. Άλλωστε είναι μια σχέση αμφίπλευρη. Τους στηρίζουμε και μας στηρίζουν. 


δημοσιεύτηκε στο  www.tempo24.gr (Ηλεκτρονική εφημερίδα, ειδήσεις και νέα από την δυτική Ελλάδα και την Πελοπόννησο). Αρχισυντάκτης : Απόστολος Βουλδής, Πάτρα 4 /5 / 2016, σελ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Δ. Μαγριπλής : Η μυθολογία μιας μουσικής μπάντας , μέσα από την πέννα της Κρίστης Στασινοπούλου. Μια συνομιλία με την συγγραφέα.

  Την Κρίστη Στασινοπούλου και τον Στάθη Καλυβιώτη τους γνωρίζω από την δεκαετία του ’80. Προσωπικά τον Στάθη τον παρακολουθώ από τα μαθητικ...