"Σχέσεις και λειτουργία των θεσμών. Η διαπλοκή της πολιτικής και
της θρησκείας στην κοινωνία του Βυζαντίου. Μια ιστορικο–κοινωνιολογική
καταγραφή"
Το βιβλίο αποτέλεσε βασικό εγχειρίδιο για τη διδασκαλία του μαθήματος «Πολιτικοί και Εκκλησιαστικοί θεσμοί στο Βυζάντιο» (12Ε1 – 6) που διδάχθηκε στο χειμερινό εξάμηνο, τα έτη: 2008 – 9 και 2009 – 10, του τμήματος “Ιστορίας – Αρχαιολογίας – Διαχείρισης Πολιτιστικών Αγαθών” του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Συνοπτική ανάλυση:
Αντικείμενο της μονογραφίας είναι μια ιστορικο-κοινωνιολογική καταγραφή της σχέσης και λειτουργίας δύο εκ των σπουδαιότερων κοινωνικών θεσμών, της εκκλησίας και της πολιτείας, που αποτέλεσαν διαπλεκόμενες ίνες στο υφάδι του χρόνου. Προσδιόρισαν βεβαίως το παρελθόν, όχι μόνο το τοπικό αλλά συνολικά το ευρωπαϊκό. Τόσο το υποκείμενο όσο και η κοινωνία γενικότερα, τουλάχιστον μέχρι την εποχή του εξαστισμού και των μεγάλων νεότερων επαναστάσεων, κινήθηκε στα επίπεδα της σκέψης και της πράξης ελεγχόμενη και χειραγωγούμενη από ένα σύστημα ιδεών, πυρήνα του οποίου αποτέλεσε η θρησκεία, όπως αυτή ερμηνεύτηκε και αποδόθηκε στα χωροχρονικά της πλαίσια. Το βιβλίο, λοιπόν, με βάση όλα τα παραπάνω χωρίζεται σε δύο μέρη:
Στο πρώτο μέρος επιχειρείται μια κριτική καταγραφή των συνθηκών που οδηγούν στην εννοιολόγηση της θρησκείας, τόσο στα πλαίσια της παραδόσεως όσο και στην σύγχρονη εποχή. Αυτό αποτελεί συνάρθρωση μιας σειράς ερευνητικών αποκυημάτων – νεότερων σκέψεων και καταλήξεων επάνω στο θέμα, αν και ορίζεται επιπλέον από την αναπόφευκτα υποκειμενική μας παρουσία στον χρόνο.
Το δεύτερο μέρος, το οποίο αποτελεί περαιτέρω επεξεργασία τμήματος παλαιότερης έρευνας, ασχολείται με την Πολιτική Ιδεολογία του Βυζαντίου, όπως με βάση τις επιστημονικές παραμέτρους την κατανοήσαμε και την καταγράψαμε. Οδηγηθήκαμε έτσι στην καταγραφή και ανάδειξη τής «Συνολικής Πολιτικής Ιδεολογίας» που κυριαρχεί στην Βυζαντινή κοινωνία. Αναδύθηκε έτσι ένα νέο μοντέλο ερμηνείας σημαντικών γεγονότων της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου, αλλά και μια επιπλέον προϋπόθεση για να αντιληφθούμε την ελληνική πραγματικότητα καλύτερα στην πορεία της μέσα στη ροή της ιστορίας. Ακόμη και μέχρι τις μέρες μας, αφού η χώρα μας , παρότι γεωγραφική περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με βάση την ιστορική της ιδιαιτερότητα επιμένει ίσως περισσότερο σε μια παραδοσιακού τύπου παρουσία τής εκκλησίας στην κοινωνική ζωή.
Εκδοτικός οίκος Αν. Σταμούλη 2003, β έκδοση 2006.
Το βιβλίο αποτέλεσε βασικό εγχειρίδιο για τη διδασκαλία του μαθήματος «Πολιτικοί και Εκκλησιαστικοί θεσμοί στο Βυζάντιο» (12Ε1 – 6) που διδάχθηκε στο χειμερινό εξάμηνο, τα έτη: 2008 – 9 και 2009 – 10, του τμήματος “Ιστορίας – Αρχαιολογίας – Διαχείρισης Πολιτιστικών Αγαθών” του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Συνοπτική ανάλυση:
Αντικείμενο της μονογραφίας είναι μια ιστορικο-κοινωνιολογική καταγραφή της σχέσης και λειτουργίας δύο εκ των σπουδαιότερων κοινωνικών θεσμών, της εκκλησίας και της πολιτείας, που αποτέλεσαν διαπλεκόμενες ίνες στο υφάδι του χρόνου. Προσδιόρισαν βεβαίως το παρελθόν, όχι μόνο το τοπικό αλλά συνολικά το ευρωπαϊκό. Τόσο το υποκείμενο όσο και η κοινωνία γενικότερα, τουλάχιστον μέχρι την εποχή του εξαστισμού και των μεγάλων νεότερων επαναστάσεων, κινήθηκε στα επίπεδα της σκέψης και της πράξης ελεγχόμενη και χειραγωγούμενη από ένα σύστημα ιδεών, πυρήνα του οποίου αποτέλεσε η θρησκεία, όπως αυτή ερμηνεύτηκε και αποδόθηκε στα χωροχρονικά της πλαίσια. Το βιβλίο, λοιπόν, με βάση όλα τα παραπάνω χωρίζεται σε δύο μέρη:
Στο πρώτο μέρος επιχειρείται μια κριτική καταγραφή των συνθηκών που οδηγούν στην εννοιολόγηση της θρησκείας, τόσο στα πλαίσια της παραδόσεως όσο και στην σύγχρονη εποχή. Αυτό αποτελεί συνάρθρωση μιας σειράς ερευνητικών αποκυημάτων – νεότερων σκέψεων και καταλήξεων επάνω στο θέμα, αν και ορίζεται επιπλέον από την αναπόφευκτα υποκειμενική μας παρουσία στον χρόνο.
Το δεύτερο μέρος, το οποίο αποτελεί περαιτέρω επεξεργασία τμήματος παλαιότερης έρευνας, ασχολείται με την Πολιτική Ιδεολογία του Βυζαντίου, όπως με βάση τις επιστημονικές παραμέτρους την κατανοήσαμε και την καταγράψαμε. Οδηγηθήκαμε έτσι στην καταγραφή και ανάδειξη τής «Συνολικής Πολιτικής Ιδεολογίας» που κυριαρχεί στην Βυζαντινή κοινωνία. Αναδύθηκε έτσι ένα νέο μοντέλο ερμηνείας σημαντικών γεγονότων της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου, αλλά και μια επιπλέον προϋπόθεση για να αντιληφθούμε την ελληνική πραγματικότητα καλύτερα στην πορεία της μέσα στη ροή της ιστορίας. Ακόμη και μέχρι τις μέρες μας, αφού η χώρα μας , παρότι γεωγραφική περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με βάση την ιστορική της ιδιαιτερότητα επιμένει ίσως περισσότερο σε μια παραδοσιακού τύπου παρουσία τής εκκλησίας στην κοινωνική ζωή.
Εκδοτικός οίκος Αν. Σταμούλη 2003, β έκδοση 2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου